Από την απόφαση του Δικαστηρίου της 13ης Μαΐου 2014, οι αιτήσεις για διαγραφή από τα αρχεία, «πλημμύρησαν» τα γραφεία της Google και τα γραφεία των αρχών προστασίας προσωπικών δεδομένων. Ωστόσο, η προστασία του «δικαιώματος στη λήθη» έχει επιπτώσεις στο δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σύνθετο καθώς συγκρούονται δύο θεμελιώδη δικαιώματα, αυτό της προστασίας των δεδομένων και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Η εξισορρόπηση των συμφερόντων δεν μπορεί να γίνεται με διακριτική ευχέρεια αλλά με ξεκάθαρα κριτήρια όπως για παράδειγμα στην έλλειψη δημόσιου ενδιαφέροντος για την απόκτηση ειδήσεων και όχι στην επικαιρότητα των ειδήσεων

Λόγω της εκτεταμένης χρήσης των κοινωνικών δικτύων, οι δημόσιες αρχές έχουν επανειλημμένα τονίσει τη σημασία της ευαισθητοποίησης των χρηστών, καθώς, συχνά αυτό που συμβαίνει στο Facebook, έχει αντίκτυπο στη φήμη των χρηστών αλλά και στις προσωπικές τους σχέσεις και προκύπτει μια αλληλεπικάλυψη μεταξύ της πραγματικής ζωής και της ψηφιακής ζωής. Επιπλέον, με την είσοδο σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, τα δεδομένα ξεφεύγουν από τον έλεγχο των χρηστών και η πρόσβαση σε αυτά ή η διαγραφή τους καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Τα δεδομένα αποθηκεύονται στους διακομιστές  του κοινωνικού δικτύου και μπορεί να τα χρησιμοποιήσετε για εμπορικούς σκοπούς και για σκοπούς διαφήμισης και διαμόρφωσης άποψης. Ως εκ τούτου, οι κίνδυνοι που προκύπτουν δεν περιορίζονται σε παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή, αλλά οι δημοσιευμένες πληροφορίες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη διάπραξη κλοπών ταυτότητας ή ιχνών ταυτότητας και άλλων διαπιστευτηρίων